belle en het beest

Ik ben een monster vol haat,
Als je iets aardigs tegen mij zegt noem ik dat verraad.
Maar één meisje zou mij kunnen redden.
Maar die woonde niet zomaar in de achterstraat.
Ik ga jullie nu mijn verhaal vertellen…
In een dorp hier ver vandaan,
Zelfs over de oceaan.
Woonde een uitvinder met zijn dochter,
En een slijmbal van een Gustave,
Die haar (Belle) een koningsdochter vindt.
Hij wil met haar gaan trouwen,
En een kasteeltje aan gaan bouwen.
Maar zei wilde niet..
Hoorde Gustave tot zijn verdriet.
Haar vader de uitvinder,
Ging op weg met zijn uitvinding de zuurstofcilinder.
Onderweg verdwaalde hij,
Hij zag een pad sneeuw vrij!
Hij zag ook een ander pad,
Het was vies en nat.
Hij besloot daarheen te gaan…
Het was een weg van verdriet en de dood!
Want de wolven kwamen eraan!
Snel rende hij,
Hij zag een kasteel…
Maar er stond een poort voor die poort was wel een hele karwei!
Eindelijk was hij open.
Maar hij was snel weer gesloten.
De wolven konden er dus niet door.
Ééntje was aan het kwijlen uch wat goor!