het leven is niet altijd fijn

huilen
geeft een gevoel van schuilen

ik wil weg ik wil dit niet
maar iedereen die me ziet

boos maar weet niet hoe
misschien moe

nee, dat ben en mag ik niet zijn
het leven is niet altijd fijn

gelukkige mensen en ik heb alleen mijn lach
ik heb aan het begin van mijn weg al bepaald wat ik mag

alles is nep zelfs mijn lach is het
tot en met

niemand kan me vinden
ik ben mezelf aan het verslinden

ik beloof dat het niet erger kan
ik lig er dagen wakker van

ik blijf diep in mezelf zitten
mijn hoofd wordt heet door de hitte

maar langzaam komt de wereld in beweging
ik ben mijn eigen verpleging

mijn hoofd stroomt over, maar blijven lachen
bij mij hangen er nooit vlaggen

stop de tijd
blijven lachen, maar ik lijd

sterk, maar diep van binnen
ik kan mijn gevoel niet meer innen

ik kan mijn gevoelens niet blijven verstoppen
ik heb ook gevoelens zo lang mijn hart blijft kloppen

ben vrij maar heb levenslang gekregen
al die jaren ben ik mijn eigen verpleging

miljoenen kleuren
maar bij mij kan er geen een me op fleuren

iedereen kent mij, maar ik ben de enige die ik ken
stoer maar hoe ik echt ben