eend

ik hoor een eend kwaken,
ik zit op de fiets en hij belandt tussen mijn spaken.
hij rolde mee,
het hele eind wat ik ree(d).
het gekwaak werd zachter en zachter,
ik dacht: ik laat hem nu maar achter.
zielig vond ik het wel,
maar ach, dan moest hij maar luisteren naar mijn fietsbel.
toen ik terug reed, en hem zocht,
toen vloog ik bijna uit de bocht.
want die eend van daarnet,
had weer waterpret.