een masker

Als ik naar school ga zet ik mijn masker op.
Laat ik niet zien wat rotopmerkingen met me doen.
Laat ik niet zien dat ik mijn vriendinnen mis.
Laat ik niet zien dat ik eigenlijk als ieder ander ben.

Maar, thuis gaat mijn masker af.
Dan ga ik naar mijn kamer om na te denken.
Dan ga ik muziek luisteren om de pijn niet te voelen.
Maar 's avond's lig ik stil te huilen ,omdat ik alleen ben.

Niemand hoor me, alleen de goden.
Ik klamp me aan ze vast en zij troosten mij.
Die goden zijn mijn beste vriendinnen.
Ook al zijn ze niet altijd bij me.
We vechten samen tegen het onrecht

zij aan zij