even samen

dit gedicht heb ik geschreven voor mijn overleden zoontje
ik zit op de bank ,en kijk naar buiten,
het laatste straaltje zon lacht me toe.
ergens in het bos ,hoor ik een merel fluiten,
ik ben in gedachten bij jou ,jij mijn grote liefde
waar ik nog steeds van hou.
dan denk ik waar zal je nu zijn?
hoe zal het daar verder gaan?
een echt ander leven zonder pijn?
het is als of ik je armen voel
om me heen ,even heel even
ben ik niet alleen.
samen op de bank,kijkend
naar dat ene straaltje zon,
denkend hoe alles eens begon.
ik schrik op van de telefoon
ben weer terug bij de waarheid
slechts,alles was een ilusie
want alles is weer heel gewoon
liefs je moederxx