Halfdozijn

Als een ei onbevrucht is, is het dan halfvol of halfleeg?
Altijd praten we over glazen, alsof die een absolute eenheid zijn voor het meten van een levensbeschouwing. Maar glazen zijn verraderlijk. Schijnheilig zelfs.
Ze kunnen breken of omvallen. Jouw halfvolle (of halflege) wijnglas doet mijn shotglas overlopen.
Al dat verspilde optimisme.
En dan nemen we niet eens de inhoud in acht. Vloeistof. Is het water? Dan is de helft nooit genoeg. Wat wodka in een karaf, is al vaak teveel. Laat staan als je de helft ervan vult.
Misschien is het wel gif. Zo dodelijk dat een enkele slok je binnen no-time naar de poorten van de hemel stuurt om daar vervolgens door Petrus afgewezen en weggestuurd te worden. Geen plek voor de naïeveling die van zijn halfvolle glas wilde drinken. Misschien brengt een bezoekje aan Lucifer meer geluk.
Nee. Ik meet mijn gemoedstoestand niet meer met glazen. Een ei heeft waarde, betekenis. Symbool voor de oorsprong van leven an sich. En dan rest het vraagstuk; onbevrucht- consumeren of bevrucht- inspireren.