Wie wijst mij de zekerheid?

Langs paden van eenzaamheid en verdriet
loop ik zoekend naar hen die mij steunen
spiedend naar een helpend oog dat mij ziet
een schouder waar tegen ik kan leunen.

Wankel zijn de treden die ik ga op ’t pad
steun zoekend op losse onvaste gronden
tastend naar een zekerheid die mij omvat
reeds door de ouderen zolang gevonden.

Een roep die haalt mij van de brede baan
levensweg alleen door mijzelf verkoren
die stem waarschuwde; “Kom daar vandaan
zo je geen ander pad kiest ben je verloren.”

Ik ben toen dat andere pad in geslagen
hulp en steun hoef ik nu niet meer te vragen.