niets is wat het lijkt

Rijdend op je witte paard leek jij al mijn liefde waard. Maar wat over is zijn tranen, dikke tranen over mijn wangen. Ik kan niet wedijveren met een meisje wat mijn kleindochter kon zijn. Dat doet pijn. Pijn die me meer dan ooit laat beseffen dat dat wat eens was nooit zal wederkeren. Tranen over mijn rimpels als rivieren in een droog landschap. Ik meende alles wat ik je toefluisterde. Maar dat wat jij wilde kon ik je niet meer geven. Nog even bleef je bij mij en toen was alles weer voorbij. Net als al mijn dromen, die kwamen en soms nog komen. Het heeft niet zo mogen zijn en o wat doet dat pijn. Ik hou nog steeds van jou en jij van mij. Maar de liefde die er ooit was is voorbij. Jij wilde een dochter of zoon, maar met 60 jaar is dat niet meer zo gewoon. Dus trad jij terug, achter mijn rug. 25 is zij. Is het waar? Maakt zij jou echt blij. Of is dit ook slechts een voorbijgaande fatamorgana