Bang om te beseffen

Misschien durf ik niet te beseffen
Niet te voelen wat mijn hoofd al weet
Mijn hart klopt, mijn maag draait
Mijn lichaam zorgt ervoor dat ik niet vergeet
Welk verdriet de grond onder me weg maait
Welke pijn mijn slaap verstoort
Welke gedachte een gat in mijn hart boort

Maar huilen kan ik niet
Het verdriet zit in me, te bang om eruit te komen
Misschien omdat ik mezelf verbied
Te accepteren wat ik zie in mijn dromen
Als de waarheid zich onthult
En mijn lichaam zich met pijn vervult
Als ik probeer te begrijpen hoe het kan
Dat wij over zijn
En ik probeer te achterhalen
Op welk punt ik ons ben kwijt geraakt
En terwijl ik lig te malen
Merk ik dat geen enkele gedachtegang duidelijk maakt
Hoe dit heeft kunnen gebeuren
En onze liefde niet langer genoeg was.