Sportliefhebbers kunnen ook poëzieliefhebbers zijn

In de jaren 50 en 60 zou het niet gepast geweest als sporters ook hun zachte kanten toonden. Gelukkig is de opinie hierover nu helemaal bijgesteld. Waar ook een halve eeuw geleden de sport voornamelijk nog een mannenzaak was, hebben onze dames op dit vlak een mooi inhaalmaneuver gemaakt. Hierdoor zitten er meer en meer van die zachte kantjes aan onze nationale sporters.

Maar wanneer we hetzelfde onderwerp in de oudheid bekijken ligt de bal hier toch in een ander kamp. Bij de originele Olympische Spelen in het oude Griekenland was er van sportverslaggeving zoals we die nu kennen nog geen sprake. De helden die de kampen wonnen werden bezongen in liederen en gedichten. Die konden meegaan tot de volgende spelen vier jaar later.

Horatius zei ooit dat een epos over een sportheld meer waard is dan een bronzen standbeeld. ‘Het beeld is vergankelijk, het gedicht brengt eeuwige roem!’

Vandaag is dit anders. Via alle mogelijke mediakanalen worden we in real time van de gebeurtenissen op de hoogte gebracht. We hoeven ook niet langer te wachten op de uitslagen om te weten of onze sportweddenschap die we plaatsten wat opleverde. Via sites als Casino Nederland blijven we mooi op de hoogte van onze wedresultaten.
Maar toch zijn er ook heel wat poëten die hun liefde voor de sport niet onder stoelen of banken wegstopten. Jan Wolkers, die in de literaire wereld toch geen onbekende was, maakte ooit een gedicht over Gerard van Velde. Hij schreef “een schaatser met vleugels waar geen engel van durft te dromen”.

Schrijver Kees 't Hart uit Den Haag maakte gedichten over de excuses die sporters maken wanneer hun pogingen om te winnen mislukten. Ruben van Gogh, de auteur van de dichtbundel ‘De Man van Taal’, schreef een gedicht over de ruzie tussen de kunstschaatsers Kerrigan en Harding. Hij titelde het: 'de ijzers, mijne heren, zijn messcherp’

Onze eigen topzwemster en staatssecretaris Erika Terpstra, durfde zelf ook wel in de pen te kruipen. Over haar zijn nooit gedichten geschreven, maar zelf schreef ze er wel enkelen. Niet over de sport, maar ze werden wel door haar publiek gesmaakt.

Een ander opmerkelijk feit dat poëzie en sport verbindt vinden we terug bij het schansspringen. Op de wereldspelen van 1988 in Calgary nam Eddie Edwards deel als enige Brit. Hij haalde er geen goud, maar verdiende er wel zijn bijnaam Eddie the Eagle. Er werden over zijn prestaties zelfs een film gemaakt. Er zijn verschillende gedichten waarin hij wordt geroemd en ooit stond een lied over zijn prestaties op nummer vier in de hitparade.

Het is eigenlijk niet verwonderlijk dat sport en poëzie elkaar dikwijls ontmoeten. Gedichten en liederen gaan meestal over emoties en gevoelens. En als er iets is dat tijdens een sportmanifestatie hoog oplaait zijn het ongetwijfeld de emoties.

Maar het hoeft niet altijd over heldendaden of figuren te gaan. Ook moeten de gedichten niet per se door het kruim van ons Nederlands literair forum geschreven worden. Wanneer je de pareltjes op deze site leest, die prachtig het sportgebeuren illustreren, dan heb je geen uitleg meer nodig.