alleen

Ik bega een hell, ik bega een hindernis, ik bega pijn, en drink mijn eigen pis. Ik ben alleen, alleen op deze wereld en ik heb peg. Ik heb niks, niks om van te genieten, niks om van te eten of drinken. Hoort iemand mij! Wil iemand mij horen!? Misschien al mijn gehuil doet pijn aan hun oren. Is dat waarom ik ben alleen? Is dat de reden? Ik mis mijn pa en mijn ma, maar missen zij mij? Worden zij daar boven behandeld als een prins en prinses? Zijn ze nu eindelijk verlost van mij, verlost van de pijn die ik hen gaf? Ik weet, ik ben niet welkom bij hun? Ik ben alleen welkom hier, hier alleen, waar niemand mij wilt horen of zien. Geestelijk ga ik elke dag een beetje meer dood, ik ben in nood, de alarmen gaan op rood! OP ROOD!, maar ik ben toch maar een idioot. Ik ken geen rust, ik ken geen vrede, elke dag zoekend voor een slaapplaats, waar ik mij dan met een doek zou kunnen bekleden. Weg van de kou, weg van alles waar ik niet van hou. Maar ik ben alleen, en wordt verblind door de denkbeeldige wereld om mij heen. Ik zit vast in mijn gedachten en kan er niet uit, ik kan er niet weg. Misschien is dit wel mijn verdiende straf, en is dit toch niet simpelweg peg.