Plekje

Plekje
Soms wil ik naar en plekje hier ver vandaan,
Voorbij de horizon of de oceaan.
Een plekje voor mij bestemd,
Waar niemand me tegen remt.
Daar kan ik me dan uiten voor wie ik ben,
Waar alleen ik mezelf herken.
Een plekje waar ik kan schreeuwen en huilen,
Waar ik me niet voor andere moet verschuilen.
Maar zo’n plekje is er niet,
Niet mijn eigen grondgebied.
ik wil soms wegvliegen als een spreeuw,
en schreeuwend vliegen door de sneeuw.
Dan vlieg ik hoog naar boven naar jou,
Want bij jou voel ik me veilig en trouw.
Bij jou kan ik huilen, schreeuwen en klagen van verdriet,
Want bij jou is het mijn gebied.
maar je bent er niet,
En als ik wakker word staan mijn ogen waterig van verdriet.
Ik kan alleen in mijn dromen bij je zijn,
Daar ben jij mijn zonnenschijn.
Je bent er nooit geweest,
Maar wees maar niet gevreesd.
Jij hebt bij mij een plekje een plekje voor jouw alleen,
Mijn hart is jouw plekje en niemand komt daar doorheen.
Zo hou ik je vast,
Een speciaal plekje waar alleen jij past.
En in mijn dromen,
mag je er even uitkomen.